Օրիորդ Ռոկունոմիան (Ակուտագավա)

1

Օրիորդ Ռոկունոմիայի հայրը ծագում էր մի հին ու նշանավոր տոհմից։ Բայց հին կերտվածքի և դարից ետ մնացած մարդ լինելով, նա խյոբունոդայուի1 աստիճանից այն կողմ չանցավ։ Օրիորդը հոր և մոր հետ ապրում էր Ռոկունոմիայից ոչ հեռու գտնվող ցածրիկ մի տան մեջ և այդ վայրի անունով էլ նրան կոչեցին օրիորդ Ռոկունոմիա։

Ծնողները նրան փայփայում էին։ Բայց և այնպես, դարձյալ հին սովորության համաձայն, իրենց սեփական ցանկությամբ ոչ մեկին ցույց չէին տալիս։ Նրանք միայն հույս ունեին, որ մեկնումեկը իրենց դստեր համար հարսնախոսաթյան կգա։ Եվ օրիորդը իր օրերն անց էր կացնում

Ավելին »

Տարածել »

Հնդիկի վիշտը (Լուսաստղի որդին)

Մի անգամ թռչուններն ու գազանները հարցրեցին մի հնդիկ ացտեկի.

— Ինչո՞ւ ես այդքան տխուր։ Ի՞նչ ես ցանկանում։ Խնդրիր, քեզ ամեն ինչ կտանք։

Հնդիկն ասաց.

— Ուզում եմ երջանիկ լինել։

Բուն ասաց.

— Իսկ ի՞նչ է երջանկությունը։ Որևէ ուրիշ բան խնդրիր։

— Ուզում եմ գեղեցիկ լինել։

Բազեն ասաց.

— Ինձ նման գեղեցիկ կլինես։

— Ուզում եմ ուժեղ լինել։

Յագուարը ասաց.

— Ինձ պես ուժեղ կլինես։

— Ուզում եմ խորամանկ լինել։

Աղվեսը ասաց.

Ավելին »

Տարածել »

Տերյանի նամակները կարդացե՞լ ես

Ուրեմն… պիտի անկեղծ լինեմ ու ասեմ, որ Տերյան կարդալ չէի սիրում: Պատճառն այն էր, որ չեմ սիրում ռոմանտիկ, տխուր, «տանջված, տառապած» գրականություն, իսկ Տերյանի ոճը հիմնականում էդպիսին է: Հիմա սիրում եմ Տերյան կարդալ: Իհարկե, ոչ նրա համար, որ գրելաոճը փոխվել է (բոլորս էլ գիտենք՝ էդպես լինել չի կարող), կամ նրա՝ ուրախ տրամադրություն հաղորդող բանաստեղծություններն եմ կարդացել, այլ կարդացել եմ Տերյանի նամակները: Էստեղ երևում է իսկական Տերյանը: Տերյանը, որ ոչ թե լալիս է, այլ շատ դեպքերում հայհոյում, դժգոհում, քննադատում է: Օրինակ Իսահակյանին ուղղված նամակում գրում է. «Երեկ նորից կարդում էինք քո բանաստեղծությունները և լավ հայհոյեցինք հրատարակությանը: Իհարկե, համոզված լինելով, որ դու քո բնավորությամբ անընդունակ ես շնորհքով հրատարակել, քո անհուն

Ավելին »

Տարածել »

Սիզիփոսի առասպելը

 Ալբեր Քամյու

Աստվածները դատապարտել էին Սիզիփոսին` լեռան գագաթը բարձրացնել մի ժայռ, որը ամեն անգամ սեփական ծանրությունից գլորվում էր ետ։ Աստվածները որոշակի տրամաբանությամբ մտածել էին, որ ավելի ծանր անարգանք չի կարող լինել, քան անօգուտ և անիմաստ աշխատանքը։

Ավելին »

Տարածել »

Թույլատրելի և անթույլատրելի սահմաններ

Լիլիթ Աղաջանյան, 10-րդ դասարան

Մեզանից յուրաքանչյուրն ունի իր թույլատրելի և անթույլատրելի սահմանները: Այլ հարց է, թե որքանով ենք մենք պահպանում դրանք: Սահմանը տարանջատում է լավը վատից, թույլատրելին անթույլատրելիից: Սահմանները չպահպանելն ու խախտելը կարող է հանգեցնել շատ վատ երևույթների: Հասարակության, և ընդհանրապես մարդկության մեջ, իմ կարծիքով, կարգ ու կանոնը

Ավելին »

Տարածել »

Ինչպիսին պետք է լինի իմ քաղաքը, որպեսզի ավելի գրավիչ լինի երիտասարդների համար

 Լիլիթ Աղաջանյան, 10-րդ դասարան

Հայաստանի մայրաքաղաք՝ Երևան: Քաղաքի բնակիչները կփաստեն, որ վերջին երկու տարիների ընթացքում այն ենթարկվել է որոշ բարեփոխումների: Այո, քաղաքը գեղեցկացնելու փորձեր իրոք որ արվում են: Ասենք Հյուսիսային պողոտայի կառուցումը, կանաչապատման փորձերը, քաղաքի կենտրոնում աղբարկղերի ավելացումը:

Ավելին »

Տարածել »

Իշխանության մասին

Լիլիթ Աղաջանյան, 10-րդ դասարան

Ինչ՞ է իշխանությունը: Ինչո՞ւ համար է այն տրված: Կարծում եմ իշխանությունը հավասարության ամենամեծ չարիքն է; Այո… հենց իշխանությունն է խոչընդոտում նրան, որ շատերը հասնեն իրենց համար այդքան ցանկալի հավասարությանը: Հենց իշխանությունն է շերտավորում հասարակությունը, ստեղծում մարդկանց խավերը: Իսկ ինչու են մարդիկ ձգտում իշխանության, ինչն է դրա մեջ մարդկանց

Ավելին »

Տարածել »

Ճանաչենք մեծերին

Դենի Դիդրո

Ֆրանսիացի մատերիալիստ փիլիսոփա, լուսավորիչ, գրող, արվեստի քննադատ Դենի Դիդրոն XVIII դարի գիտամշակութային կարևոր իրադարձության՝ առաջին հանրագիտարանի՝ «Հանրագիտարան կամ Բացատրական բառարան գիտությունների, արվեստների և արհեստների» (1751–80 թթ.) նախաձեռնողն է և խմբագիրը` Ժան Լերոն դ'Ալամբերի հետ:

Ավելին »

Տարածել »

Իզմիրի Տիեզերական ճամբար

Ավելին »

Տարածել »

Բարի գալուստ Հայաստան

Ավելին »

Տարածել »

Սրտի լեզուն, ոչ թե ձայնը

Վիկա Մարկոսյան, 10-2 դասարան

Ավելին »

Տարածել »

Պահպանենք բնությունը կամ ինչ եմ տեսնում այս նկարում

Եթե առանց փոխաբերության նայենք նկարին, կտեսնենք մի աղջկա ում ուզում է սպանել, ոչնչացնել մարդկային մի ձեռք: Հիմա փորձենք հասկանալ, թե այս նկարով ինչ է ցանկացել ասել հեղինակը: Եթե ուշադիր լինենք, կնկատենք, որ աղջիկը կազմված է բնությունից. սարեր, ձորեր, անտառներ: Ատրճանակի վրա էլ շենքեր են կառուցված: Վերջինս բռնել է մարդկային մի ձեռք, որն ըստ իս խորհրդանշում է մարդկության ազդեցությունը: Նկարիչը բարձրաձայնում է բնության պահպանության խնդիրը, որը, կարծում եմ, առաջնային պիտի լինի մարդկության համար, մինչդեռ մենք անտեսում ենք այն:

Ավելին »

Տարածել »

Հիշում եմ

Հիշում եմ ձմռան այդ տխուր երեկոն փարվել էր հոգուս...

   Ցրտաշունչ քամին ինձ պարի էր հրավիրում, չգիտեմ ինչպես, բայց գիտեր, գիտեր, որ պարել եմ ուզում: Բեմահարթակը պատրաստ էր, իսկ հանդիսատեսը կորել էր արևի շողերի հետ: Օգտվելով դատարկ փողոցներից՝  ընդունեցի քամու գայթակղիչ հրավերքը ու ակամայից սկսեցի պարել: Հափշտակված հնչյուններով` քայլերս ինձ հասցրեց մեղեդու սկզբնաղբյուրին: Իմ առջև բացվեց մեկ ուրիշի բեմադրվող պարը: Նստելով դատարկ նստարաններից  մեկին` ես դարձա միակ հանդիսատեսը: Նրա մերկ ոտքերը կարծես ձուլվել էին սառցե բեմահարթակին, իսկ ցնցոտիները գրեթե չեին ծածկում մերկ մարմինը, հայացքը հառած էր պարզ երկնքում միակ փայլող աստղին, իսկ ցրտից ճաքճքված այտին սառցե արցունքն էր  շողում:  Ահա հենց այդ արցունքի մեջ ես գտա իմ ու նրա  տխուր պատմությունը, հետևելով նրա հայացքին` աչքերս հառեցի միևնույն աստղին ու հասկացա, որ դու ինձ հետ ես,  դու հավետ իմն ես...

Մարիամ Ենգիբարյան, 12-3 դասարան:

Ավելին »

Տարածել »