Ռոբեր Մուզիլի ժամանակակիցները ավելի շատ հիանում էին նրա խելքով (intelligence), քան գրքերով. նրանց կարծիքով նա պետք է գրեր էսսեներ, այլ ոչ թե վեպեր: Այս կարծիքը հերքելու համար բավական է բացասական ապացույցը. կարդացեք Մուզիլի էսսեները՝ ի՛նչ ծանր, ձանձրալի և անհրապույր են դրանք: Որովհետև Մուզիլը մեծ մտածող է միայն իր վեպերում: Նրա միտքը կարիք ունի սնվելու կոնկրետ իրադրություններով և կոնկրետ անձնավորություններով: Միով բանիվ՝ դա վիպական միտք է, այլ ոչ փիլիսոփայական:
Browse » Home »
Posts filed under Ճանապարհներ մշուշի մեջ