Սուրեն Պարսյան, տնտեսագետ, իրավաբան, ՀՊՏՀ միկրոէկոնոմիկայի ամբիոնի ասպիրանտ
Thursday, October 31, 2013
Wednesday, October 30, 2013
Հեծանիվը
Ten moments that changed Diplomacy
Ստամբուլի կրթական կյանքում կարևոր դեր խաղացած 100 դպրոցների շարքում կան նաև հայկական դպրոցներ
Ստամբուլի քաղաքապետարանի մշակույթի վարչության կողմից հրատարկվել է Ստամբուլի Գրքում ներկայացվում է դպրոցների հիմնադրման պատմությունը, կրթական համակարգը և ճարտարապետական առանձնահատկությունները:
Գրքում տեղ են գտել ինչպես գործունեությունը դադարած, այնպես էլ դեռևս գործող դպրոցների պատմությունները: Գրքում ներկայացվում են նաև ազգային փոքրամասնությունների` այդ թվում հայկական մի շարք դպրոցների պատմությունը, ինչպես օրինակ Բեզազյան վարժարանը, Բեզջիյան, Դադյան, Եսայան, Ֆերիքյոյ Մերամեթջյան, Պանգաթլը Մխիթարյան, Սահակյան Նունյան, Սբ. Խաչ Դպրեվանք դպրոցները:
Հայկական Բերբերյան դպրոցի մասին հոդվածը կրում է «Բերբերյանում հայ և թուրք երեխաները կողք կողքի» վերնագիրը: Նշվում է, որ դպրոցը ստեղծվել է 1876 թվականին Ռեթեոս Բերբերյանի կողմից: Սկզբում դպրոցը գործել է մի փոքրիկ տան մեջ, այնուհետև, երբ աշակերտների թիվը ավելացել է, դպրոցը տեղափոխվել է մեկ այլ շենք: Ներկայումս, ցավոք, դպրոցը այլևս չի գործում:
Աղբյուրը՝ Ermenihaber.am
Tuesday, October 29, 2013
Friday, October 18, 2013
Thursday, October 17, 2013
Tuesday, October 15, 2013
Թաներ Աքչամի Հայոց ցեղասպանության մասին աշխատությունը՝ ԱՄՆ-ի տարվա լավագույն գիրք
Monday, October 14, 2013
Sunday, October 13, 2013
Պորտուգալական լեգենդներ և առակներ
Լեգենդ դրախտի մասին Աստված արարեց մարդուն և բնակեցրեց նրան դրախտում, իսկ մի երկու օրից հայտնվեց ու հարցրեց. - Դե, ո՞նց է քեզ համար այստեղ: - Հյուսիսից շատ ուժեղ փչում է, լրիվ սառել եմ: - Աստված պատ կանգնեցրեց, որպեսզի մարդուն պաշտպանի հյուսիսային քամիներից: Իսկ հետո դարձյալ հայտնվեց ու հարցրեց. - Դե, իսկ հիմա ո՞նց է: - Իսկ հիմա հյուսիսից է փչում, միևնույն է, մրսում եմ: Աստված մի նոր պատ կանգնեցրեց: Անցնում է մի քանի օր, դարձյալ Աստված հայտնվում է մարդուն և հարցնում. - Դե, հիմա լա՞վ է: - Իսկ հիմա վերևից անձրև է տեղում: Աստված պատերի վրա տանիք կապեց, որպեսզի մարդուն անձրևից պատսպարի: Հետո դարձյալ հայտնվեց նրան: - Դե, իսկ հիմա ո՞նց է: - Նստած եմ մեն մենակ չորս պատի արանքում, միայնակ մնալուց ուրախությունը քիչ է: Եվ այդժամ Աստված արարեց կնոջը և բերեց նրան մարդու մոտ: Եվ դարձյալ հայտնվեց նրան: Իսկ նա նորիցնոր բողոքում է. - Ինքս քաղցած նստած եմ, և կնոջս էլ տալու բան չունեմ: Այդժամ Աստված դիմեց հողին, թող, իբր, մարդուն կերակրի: Իսկ հողը պատասխանում է. - Ես համաձայն եմ նրան կերակրել, բայց նա թող ինձ վերադարձնի այն, ինչը որ ինձանից կվերցնի: Ահա թե ինչու մարդը, հողից վերցված, վերադարձվում է հողին:
Կնոջ արարումը
Մի անգամ կինը վիճեց սատանայի հետ: Այդժմ Աստված ուղարկեց սուրբ Պետրոսին` վեճը հանդարտեցնելու: Իսկ սուրբը կտրեց նրանց երկուսի գլուխներն ու վերադարձավ: Աստված նրան հարցնում է. - Դու ի՞նչ արեցիր, Պետրոս: - Քանի որ նրանք չկամեցան հաշտվել, դե, ես էլ նրանց գլուխները կտրեցի: Աստված նրան ասում է. - Ես քեզ չեմ հրամայել դա անել, գնա և նրանց գլուխները տեղը դիր: Սուրբ Պետրոսը գնաց գլուխներն իրենց տեղերը դնելու և սատանային դրեց կնոջ գլուխը, իսկ կնոջը` սատանայի գլուխը: Ահա թե ինչու կանայք ադքան չարաբաստիկ գլուխներ ունեն:
Արևն ու լուսինը
Մի ժամանակ լուսինն այնքան հիասքանչ էր, որ գերել էր Արևին, և նա որոշել էր ամուսնանալ նրա հետ: Բայց գեղեցկուհին ծիծաղեց սիրահարի վրա: Լուսատուն զայրացավ և ծաղրաբանի երեսին մի բուռ մոխիր շաղ տվեց: Լուսինն ի պատասխան` նրա վրա ասեղներ նետեց: Այդ ժամանակից ի վեր խամրեց լուսերեսը, իսկ Արեգակն, ընդհակառակը, առավել շլացուցիչ շողաց: Այժմ էլ Արևն ու Լուսինը լեզու չեն գտնում: Եվ երբ նրանք մարտնչում են, խավարում է լինում:
Քամին
Ասում են, հնում քամին շրջում էր երկրի երեսին մարդու կերպարանքով: Մի անգամ նրան պատահեց մի կին: Նա գլխի վրա ցախով լիքը տոպրակ էր տանում: Փչեց չարաճճին ու ողջ ցախը շաղ տվեց ճանապարհի վրա: Կինը հարձակվեց նրա վրա, սկսեց նզովքներ լցնել նրա գլխին: Այդժամ քամին բողոքեց Աստծուն կնոջից: Իսկ նա ասաց. - Տեղն է քեզ, սրանից հետո կփչես այնպես, որ քեզ չտեսնեն:
Ռուսերենից թարգմանեց՝ Վարդան Ֆերեշեթյանը
Աղբյուրը՝ Պոտրուգալական լեգենդներ և առակներ
Saturday, October 12, 2013
Վոլֆգանգ Բորխերթ
Friday, October 11, 2013
Thursday, October 10, 2013
Ձմեռային քամի
Ալիս Մունրո
Տատիկիս ննջարանի պատուհանից, երկաթգծից էլ այն կողմ, երևում էր Վավանաշ գետը, որը եղեգնուտի մեջ մխրճվելով ու մոլորվելով՝ իր ճամփան էր հարթում։
Հիմա ամեն ինչ սառած էր, ձյան վրա հետք անգամ չկար։ Բայց նույնիսկ փոթորկոտ օրերին, ճիշտ ընթրիքից առաջ ամպերը նահանջում էին, ու սկսվում էր բոսորագույն մայրամուտը։ «Իսկական Սիրիր է,– տհաճությամբ ասում էր տատիկս,–ասես ամայության եզրին ապրենք»։ Իրականում ոչ մի ամայություն էլ չկար, շուրջն ամենուր ագարակներ էին, բանջարանոցներ, բայց ձյունը նույնիսկ ցանկապատներն էր առել իր տակ։
Հիմա ամեն ինչ սառած էր, ձյան վրա հետք անգամ չկար։ Բայց նույնիսկ փոթորկոտ օրերին, ճիշտ ընթրիքից առաջ ամպերը նահանջում էին, ու սկսվում էր բոսորագույն մայրամուտը։ «Իսկական Սիրիր է,– տհաճությամբ ասում էր տատիկս,–ասես ամայության եզրին ապրենք»։ Իրականում ոչ մի ամայություն էլ չկար, շուրջն ամենուր ագարակներ էին, բանջարանոցներ, բայց ձյունը նույնիսկ ցանկապատներն էր առել իր տակ։
Wednesday, October 9, 2013
.jpg)
Tuesday, October 1, 2013
Ուզում եմ անազատ լինել
Ներկայացնում է Մերի Թելունցը, Կարդալով Խուլիո Կորտասարի ստեղծագործությունները
