Ամենալուսավոր մարդը

Ամենալուսավոր մարդը լինելու համար բնավ կարևոր չէ լապտեր, մոմ, կամ լույս արձակող ուրիշ իրեր ունենալ: Կարևոր չէ ունենալ «լույսի մարդ» կոչումը, կամ լինել լուսավոր միջավայրում:

Լուսավոր մարդ լինելու համար սեր է պետք: Սեր ամեն ինչի ու բոլորի նկատմամբ (թեկուզ ոչ փոխադարձ): Սեր, որը չի ճնշի, չի խանգարի մարդկանց, այլ կշոյի նրանց ինքնասիրությունը: Ցանկալի ու սպասված սեր է պետք:

Չսիրե՞լ: Հեշտ է, բայց լուսավոր մարդիկ միշտ սիրում են, անկախ սիրվողի ինչպիսին լինելուց:  Հետևություն՝ լուսավոր մարդիկ դժվարություններ էլ են սիրում:

Մեղմ ու հանգիստ բնավորությունն էլ չի խանգարի լուսավոր մարդուն: Անկախ իրավիճակի անելանելի լինելուց, անկախ դժվարություններից, մեր լուսավոր մարդը կշարունակի հանգիստ լինել: Չէ՞ որ նա գիտի, որ ամեն ինչ լավ է լինելու:

Այնուհետև՝ լավատեսություն: Երբ ինքդ քեզ տրամադրում ես, որ լավ է լինելու, ապա հաստատ լավ է լինում: Հակառակի դեպքում քեզ կսպասի հակառակ արդյունքը: Լուսավոր մարդը պիտի հավատա ապագայի պայծառ գոնե լուսավոր լինելուն: Որովհետև լուսավոր մարդու անցյալն, ապագան ու ներկան պիտի որ լուսավոր լինեն:

Բարության ուրիշ՝ ավելի արդար դրսևորումներ: Օրինակ՝ աղքատ մուրացկանին ոչ թե փող տալ, այլ աշխատանք: Այսինքն ոչ թե խղճալ մարդկանց, այլ օգնել:

Մի քիչ ինքնասիրություն, մի քիչ էլ եսասիրություն: Սա միայն նրա համար, որ անձդ աչքաթող չարվի, չսկսես ապրել ուրիշների (ան)հաջողություններով:

Հանդուրժողականություն: Սա ամենակարևորն է: Հիշում ես, չէ՞, բոլորը չէ, որ քեզ պես լուսավոր են ու բոլորը չէ, որ նման են քեզ: Ու եթե հիշում ես նաև, որ մարդկանց փոխելը վատ է, ուրեմն մնում է միայն հանդուրժել նրանց:

Ներկայացվածը շատ կատարյալ է, իսկ մենք՝ ոչ: Ուրեմն՝ Ամենալուսավոր մարդն էլ պիտի կատարյալ չլինի (նա էլ մեզ պես մարդ է): Նա ուղղակի պիտի տարբերվի իր բարի գործերով ու բնավորությամբ:

Լույս է պետք մեր մութ երկրում, որը բերում է ինչ-որ ոչ լուսավոր «լույսի մարդ»: Ու չկա մեկը, ով ուրիշ լույս բերի: Լույս, որը սիրով է լցված:

Փնտրվում է ամենալուսավոր մարդը… Ու չի գտնվում:

Չկա՞…

Վիկա Մարկոսյան

Աղբյուրը՝ Վիկայի բլոգ