Սիրել նշանակում է ապրել, ապրել նշանակում է կարոտել, կարոտել նշանակում է… Կարոտել նշանակում է հուսալ, զգալ, սպասել, մեռնել, իսկ մի գուցե ապրել՞, չէ՞ որ կարոտն էլ է մի օր դառնում օդ, դատարկություն, չէ՞ որ գալիս է մի պահ, երբ սկսում ես չկարոտել: Չես կարոտում ու հասկանում ես, որ դուրս ես եկել դժոխքից: Իսկ մի գուցե դրախտից՞: Չէ՞ որ եթե կարոտում ես, ուրեմն՝ անցյալումդ հուշ ունես, ուրեմն կենդանի ես, ուրեմն դեռ ապրում ես, ուրեմն անցյալդ դատարկ չէ, ուրեմն…:
Ունես հուշ, ուրեմն արդեն ունես հիշողություններով լի արխիվ, որտեղ պահում ես ծակող եւ փափուկ հուշերդ: Հուշերդ՝ բարի եւ չար, լավ եւ վատ հուշերդ: Այն հուշերդ, որոնք ցանականում ես հանել, վառել, իսկ մի գուցե պահել, չէ՞, որ անհուշ մարդը կենդանի չէ, մեռած է… Կյանք՝ մոխրագույն, թե՞ վառ։ Ո՞րն ես ընտրում- վառ, իսկ դու պատրա՞ստ ես անցնելու այդքան փորձությունների միջով, որպեսզի կարողանաս ապրել վառ կյանքում, թե՞ կհայտնվես ճահճում եւ չես համարձակվի դուրս գալ այդ մոխրագույնից մռայլից, որը քեզ կարծես թե դուր է գալիս…: Ես նողկում եմ՝ տեսնելով ճահճոտ մարդկանց, տեսնելով նրանց աչքերը, որոնք ոչինչ չեն ասում, ուղղակի գոյատևում են…
Ապրի՛ր, ապրի՛ր, այնպես ինչպես դու ես ուզում, բարձրացրու առագաստդ, տե՛ս կյանքը սիրո, բերկրանքի մեջ: Վերջապես հասկացիր, որ շրջապատված ես քեզ այդքան նման, բայց այդքան տարբեր էակներով, որոնք քեզ պես ատում են, սիրում են, դժբախտ են, երջանիկ են, ՇՆՉՈՒՄ ԵՆ… Շնչում են, ուրեմն՝ դեռ ապրում են:
Աղբյուրը՝ http://marinamnatsakanyan.wordpress.com
0 comments:
Post a Comment