Նայելով նկարին՝ ես տեսնում
եմ մի հոգեվիճակի արտացոլում, որտեղ իրար հետ պայքարում են մարդկային բանականությունն
ու զգացմունքայնությունը: Առաջինը,
որը ըստ իս արտացոլված
է հողի գույնով և գտնվում է ներքևում , այսինքն ամուր հենարան է մեր ոտքերի
տակ, սակայն չունի երազանքի գույն և բույր
, բանականությունն է:
Երկրորդը՝ զգացմունքայնությունը, ճախրում է մարդուց վեր`
երկնքում, տանելով նրան անծայր հեռուներ
` չխոստանալով ապահովություն
և անվնաս
վայրէջք:
Հեղինակը մարդու մտքերը
արտահայտել է գնդերի միջոցով,
որոնք մասնատելով
և տարբեր
գույներ հաղորդելով` ստեղծել
է մարդու
ներաշխարհում պայքարի,
բախումների, խառնաշփոթի պատկեր:
Մտքերը բխում են հոգուց,
որը արտայատված
է նկարում
պատկերների շարժման
միջոցով, սակայն գլուխը
չի կարողանում
անտարբեր մնալ և չվերլուծել
խենթ մտքերը:
Նկարը ես կվերնագրեի << Հանգիստ
թող ինձ
, իմ խենթ հոգի>>:
Լիլիթ Մելքոնյան,10-3 դասարան
0 comments:
Post a Comment