...
Browse » Home » Archives for February 2013
Thursday, February 28, 2013
Ավելորդ հորդորներ
Դինո Բուցատի
Կուզենայի, որ դու գայիր ձմեռային
մի իրիկուն, ու երկուսով, ապակիների ետևում իրար սեղմված, նայելով մութ ու ցուրտ փողոցների
միայնությանը, հիշեինք հեքիաթների ձմեռները, ուր ապրում էինք միասին առանց դա իմանալու:
Արդարև, նույն կախարդված ծառուղիներով մենք անցանք, ես ու դու, երկչոտ քայլերով,...
Wednesday, February 27, 2013
Հավատարմություն՝ ում և ինչու

(Թմկաբերդի առումը )
Դավաճաններին արհամարում են նույնիսկ նրանք, ում ծառայություն են մատուցել…
Ընդհանրապես մարդն իր էությամբ դավաճան է: Դավաճան է թեկուզ հենց ինքն իր նկատմամբ, որովհետև յուրաքանչյուրի մոտ կա դավաճանելու , ստելու և արդարանալու շնորհը: Սակայն ինչպես մյուս բոլոր երևույթները այս...
Իմ իդեալական պետությունը

Իմ պետության մեջ չէին լինի դասակարգեր,
սոցիալական խորը շերտավորում: Բոլորը կլինեին հավասար, ոչ թե ձևականորեն, այլ իրապես
հավասար: Ինչպես նշել է Պլատոնը՝ «արդարությունն առաջին հերթին կբնակվեր իմ պետության
քաղաքացիների հոգիներում»: Քանզի իմ պետության մեջ դասակարգային համակարգ չէր լինի,
որոշիչ կլիներ...
Սիրո դեմ
Դինո Բուցատի
Հիմա,
երբ նա մեկնել է, ու այլևս չի վերադառնա, անհետացել է, ջնջվել իր կյանքից, ճիշտ այնպես,
ասես մեռած լինի, իրեն` Իրենային մնում է միայն զինվել ողջ քաջությամբ, որ որևէ կին
կարող է խնդրել Աստծուց, և արմատախիլ անել բոլոր կապերը, որոնցով այդ տարաբախտ սերը
կապվել էր իր էությանը: Ինքը միշտ...
Tuesday, February 26, 2013
Հաֆեզ, Գազելներ
Ելի՛ր, սաղի, գավերը
լից, ու դարձրուր, խմենք ցմրուր,
Հեշտ է թվում սերն սկզբում, հետո դառնում կրակ ու հուր։
Մուշկի անուշ բուրումներով զեփյուռն իր
զով վարսերն օծեց,
Նրա բուրող գանգուրներից սիրտս դառավ արյուն ու ջուր:
Գինով ներկիր քուրձը հագիդ, երբ ծերուկ
մոգն է քեզ ասում,
Խիզախ ճամբորդ, լոկ նա գիտի,...
ԲԱՐՁՐԻՑ
Հովհաննես Թումանյան
Իմ բարի սըրտի էն մեծ խոհերից,
Էն մեծ խոհերի անհուն խորերից՝
Կամեցավ՝ ելավ իմ հըզոր հոգին,
Որ բարձրից նայի աստծու աշխարհքին։
Ու պայծառ ցոլաց դեպ վերին այեր՝
Մարդկային ամեն հընարքներից վեր,
Վե՜ր ամեն շուքից և շամանդաղից՝
Մինչև լուսեղեն ոլորտն անթախիծ։...
Monday, February 25, 2013
Մխիթար Գոշ, Առակներ
ՁԿՆԵՐԸ ԵՎ ՆՐԱՆՑ ԹԱԳԱՎՈՐԸ
Ձկներին մեղադրում էր իրենց թագավորը.
- Ինչո՞ւ եք ուտում ձեզնից մանր ձկներին։
Համարձակություն ստանալով ձկները պատասխանում են.
- Որովհետև քեզնից սովորեցինք, շատերը
եկան քեզ երկրպագելու, և կլանելով՝ քեզ կերակուր դարձրիր։
Ըստ այդմ իրենք ևս ավելի հանդուգն եղան:
Առակս հանդիմանում...
Նպարավաճառն ու թութակը

Ջալալ ադ Դին Ռումի -Մոլավի
Լսեք, ընկերներ,
հեքիաթն այս,
Որ ճշմարիտ
է ու
ամենահաս...
Լինում է,
չի լինում,
մի շուկա
է լինում,
մի շուկա՝
աշխարհի շատ
ու շատ
շուկաների նման:
Այս շուկայում
մի նպարավաճառ
է լինում,
որի գործերը
շատ լավ
են ընթանում:
Նպարավաճառը խանութում
մի թութակ
է պահում`
ճարպիկ...
Իմ իդեալական պետությունը

Դեռևս անտիկ աշխարհում տարբեր են եղել պետության մասին պատկերացումները:
Մարդիկ կերտել են իդեալական պետության միֆը: Իր պատմության ողջ ընթացքում մարդկությունը
ձգտել է կերտել իդեալական պետություն, իդեալական հասարակարգ:
Ըստ իս իդեալական է
այն պետությունը, որտեղ իշխանությունը ծառայում է հասարակությանը:...
Ծաղրածուների մեր տոհմը
Հրանտ Մաթևոսյան
Նվիրվում է Գուրգեն
Մահարուն.
ուրիշ լավ բան չունի հեղինակը
Փոշու վրայով գլորվող ջրի հուշիկությամբ իմ մեջ մի բան սողում է, վարակելով ամբողջ
մարմինս։ Եվ բջիջներս տեղի են տալիս։ Գուցե քաղցկեղ է, գուցե անցած անախորժության
թաքուն հիշողություն, գուցե, անտեղյակ, որևէ ուժեղի մի բանում խանգարել...
Saturday, February 23, 2013
Ծիծաղ
Վիլյամ Սարոյան
- Դուք ուզում եք,
որ ես ծիծաղե՞մ:
Նա իրեն միայնակ և անզոր էր զգում դատարկ դասարանում, բոլոր տղաները տուն էին գնում՝
Դեն Սիդը, Ջեյմս Միսիպպոն, Դիկ Կորկորանը, նրանք բոլորը քայլում էին Հարավային Խաղաղականի
երկաթգծի երկայնքով՝ ծիծաղելով, խաղալով, իսկ Միսս Ուիսիգի այս խելացնոր միտքը տանջում
էր...
Երբ Հավատարմությունը հավաքում է իրերն ու գնում

Հավատարմությունը չդավաճանելն է: Իսկ դավաճանում են կամ հավատարիմ են լինում միայն մեկին: Ու այդ մեկը հենց մեր սեփական «Ես»-ն է, որի հետ են կապվում մեր աշխարհայացքն ու աշխարընկալումը, ձևավորվում բնավորությունը: Եթե մարդ հավատարիմ է ինքն իրեն, իր սկզբունքներին, որոնց միջոցով, կարծում եմ, սահմանափակում...
Ծերունին կամրջի մոտ
Էռնեստ Հեմինգուեյ
Պողպատյա
շրջանակով ակնոցով և շատ փոշոտ շորերով մի ծերունի նստած էր ճամփեզրին: Գետի լայնքով
մի նավակամուրջ կար, որի վրայով անցնում էին սայլեր, բեռնատար ավտոմեքենաներ, տղամարդիկ,
կանայք ու երեխաներ: Ջորիներով լծված սայլերը, որոնց անվաճաղերից հրում էին զինվորները,
կամրջի ծայրին երերալով...
Friday, February 22, 2013
Մենություն, թե միայնություն

Սարոյանի «Գնացքները» նովելն ընթերցելով
«Մարդ ծնվում
ու մահանում է միայնակ»:
Ծեծված արտահայտություն,
սակայն բազմիմաստ:
Տիեզերքում
ցանկացած էակ միակն է իր տեսակի մեջ, որքան էլ մարդ նման լինի մյուսներին , ինչ-որ
բանով տարբերվում է:
Յուրաքանչյուր էակ իր կյանքի ընթացքում ձեռք է բերում...
Contemplation on the short story “The Trains” by William Saroyan
Solitude is a good friend but not an adviser.
L. Kraynov-Ritov
Solitude is
the most unbearable feeling man has ever experienced. It is no...
Աֆորիզմներ
Ալբեր Քամյու
Որպեսզի միտքը վերափոխի աշխարհը, նախ հարկավոր է, որ վերափոխի իրեն ստեղծողի կյանքը:
Հենց ազատ ընտրությունն է ինքնություն կերտում: «Լինել» նշանակում է ընտրել ինքդ քեզ:
Ով ոչինչ չի տալիս, նա ոչ մի բան էլ չի ստանու...
Thursday, February 21, 2013
Մեկնում
Շերվուդ Անդերսեն
Պատանի
Ջորջ Վիլարդն արթնացավ առավոտյան չորսին։ Ապրիլ ամիսն էր, տերևները նոր-նոր էին սկսել
դուրս գալ բողբոջներից: Վինսբուրգում մայթեզրերին թխկիներ են աճում, և երբ քամի է բարձրանում,
նրանց սերմերը ցիրուցան են լինում՝ բռնելով երկինքն ու թափվելով անցորդների ոտքերի
տակ։
Ուսից
մի շագանակագույն...
Wednesday, February 20, 2013
Մեծն Պաբլոն
Ալեխո Կարպենտիեր
«...եթե ինձ խնդրեին նկարել նոր տիեզերքի նախագիծը, ես, երեւի
թե, այդ գործն անելու անզգուշությունը ունենայի»:
Ջովանի Բատիստա Պիրանեզ...
Tuesday, February 19, 2013
Սովորեք «չաթերեն»

Ասում են, համաշխարհային
հելլենիստական մշակույթ չի եղել երբեք այս աշխարհում: Հելլենիստական մշակույթը տվյալ տարածաշրջանի ազգային մշակույթի և հունահռոմեական հզոր ու այն ժամանակ թելադրող մշակույթի հիբրիդն է...
Կինո

Կինոն արվեստի տեսակներից մեկն է: Կարելի է ասել նաեւ այսպես՝ կինոն կյանքի արտացոլումն է: Ֆիլմ նկարահանելուց հիմնվում են իրական փաստերի վրա, կյանքից, կենցաղից:...
Տիբեթյան հանգույց
Մարդկանց եւ ժողովուրդների համար
չկա ավելի ընդհանրական բան, քան սեփական բացառիկության զգացողությունը: Ազգերի իրական
յուրահատկությունն այն է, թե ինչպես է մեկը մյուսին կապվում:
Ցանկացած ֆրանսիացի իր
ողջ կասկածամտությամբ եւ ընդդիմադրությամբ հանդերձ՝ բարեհաճությամբ կլսի խոսակցությունն
այն մասին, որ...
Մտորումներ Վիլյամ Սարոյանի «Գնացքները» պատմվածքի շուրջ
Միայնությունը լավ ընկեր է, բայց
վատ խորհրդատու:
Լ. Կրայնով-Ռիտով
Միայնություն, ամենադաժան բանն
աշխարհում: Դրանից փախչելն անմտություն է: Այն պետք է հաղթահարել, փորձել դուրս գալ
դրա միջից, բայց ոչ փախչել:
Կարդում եմ Վիլյամ Սարոյանի
«Գնացքները»...
Sunday, February 17, 2013
Քեզ կուլ են տվել, ու գովում են, զավակս, քեզ կուլ են տալիս
Լավը չես, խեղճ ես, լավը չես,
զավակս, որդիս, առաջնեկս, իմ հույսս, իմ թանկս, լավը չես, մեջդ վրեժ չկա: Քո պապ ու
իմ հեր Իշխանը արնագույն պուճուր մի ձի ուներ, էնքան պուճուր, որ բանակ չէին տարել
- ասում է չարությունից պայթում էր`որ մի ձի իրենից առաջ էր ընկնում: Հևում էր, թոքերը
չխչխկացնում էին, քթերից...
Ալեխո Կարպենտիեր
Ածականն ու նրա կնճիռները
Ածականները ոճի կնճիռներն են: Երբ ներմուծվում են պեոզիայի, արձակի մեջ բնական ձևով,
որևէ ավանդույթի կանչին ուշադրություն չդարձնելով, վերադառնում են իրենց ընդհանուր
շտեմարանը՝ մեծ հետքեր չթողնելով էջի վրա: Սակայն երբ հաճախ են հայտնվում, երբ նրանց
առանձնահատուկ նշանակություն...
Saturday, February 16, 2013
Զմյուռնիայի նավահանգիստը
Էռնեստ Հեմինգուեյ
Տարօրինակն այն էր,
ասում էր նա, թե ամեն օր՝ կեսգիշերին ինչպես էին նրանք ողբում։ Ես չէի հասկանում, թե
ինչու էին հատկապես այդ ժամին ողբում։ Մենք նավահանգստում էինք, իսկ բոլորը՝ քարափին,
և կեսգիշերին սկսում էին ողբը։ Որպեսզի հանդարտեցնեինք, նրանց վրա էինք ուղղում լուսարձակները։
Եվ...
Թշնամին (Վ. Ս. Նեյփոլ)
Ես միշտ մտածում էի, որ այդ կինը՝ մայրս, իմ թշնամին է։ Ինչ էլ որ անեի, նա անվերապահորեն սխալ էր հասկանում, և եկավ մի պահ, երբ սկսեցի մտածել, որ նա ոչ միայն չի հասկանում, այլև չի հանդուրժում ինձ։ Ես միակ երեխան էի, բայց նրա կողքին չափազանց շատ էի։
Նա ասում էր. «Ինձնից հեռու ինչ ուզում ես արա։ Հորդ...
Friday, February 15, 2013
Խոստումս կատարեցի

Լեռան
ստորոտում եմ: Գիշերվա մթությունը քարերի վրայով սահում է վեր: Իմ ներսում մի
տեսակ դատարկություն եմ զգում, սառնություն: Դիմացս վեր է խոյանում հսկա
լեռնազանգվածը` դարերից եկող իր անպարտելի զորությամբ: Նայում եմ ապառաժներին,
նրանք սպասում են ինձ, պատրաստ ամեն վայրկյան ցած նետել մարդկային իմ չնչին
գոյությունն...
Ինչի՞ համար է տրված իշխանությունը
Իշխանությունն ու հեղինակությունը նման են ուռուցքի, որոնք
վերաճելով` իրենց զոհին զրկում են ամեն տեսակ զգացմունքից:
Հենրի Ադամս...
Thursday, February 14, 2013
Նշաններ և սիմվոլներ (Վլաադիմիր Նաբուկով)
Այս էլ չորրորդ անգամ,
ինչպես տարիներ շարունակ, կանգնում էին նույն խնդրի առջև՝ ի՞նչ նվիրել անբուժելի հոգեկան
հիվանդությամբ տառապող մի երիտասարդի, որը ոչ մի ցանկություն չուներ։ Մարդկային առարկաները
նրա համար կամ չարագույժ ազդակներ հաղորդող սատանայական որջեր էին, կամ էլ՝ հսկայական
հարմարանքներ, որոնք...
Գնաց: Չեկավ: Ուրախ չեմ,բայց…

Անձրևի ձայնը,գնացքի ձայնը,կանանց կրունկների ձայները, նիկոտինի սիրահար թոքերի հառաչը, կարծես տղամարդկանց ձայների ենթանվագ, քո ձայնը, մտքիդ ձայնը, ձայնը , ձայնը...
Մանուշակագույն օրագրի մասին

Օրագրեր էի պահում…
Ու բառի ամենաուղիղ
իմաստով պահում էի: Պահում էի, որ չտեսնեն, չվերցնեն, չկարդան: Անտեղ գրում էի ամեն
ինչի մասին: Ասենք՝ վախերի, կարոտի, սիրո, ուրախության ու մնացածի մասին: Դա իմ փոքր
բլոգն էր, որտեղ միայն ես մուտք ունեի: Դա իմ անձնականն էր: Չնայած հիմա մի քիչ դժվար
եմ պատկերացնում...
Ինչ է պատերազմը

Առաջին հայացքից հասարակ բառ ` պատերազմ: Սակայն այս բառը իր մեջ այնքա՜ն ցավ ու տառապանք է պարունակում: Ինչ եմ զգում պատերազմ ասելով. հիշողություններ, որոնք երբեք չեն ջնջվի ոչ մի հայի կյանքից: Պատերազմը դա ուղղակի մեկ անգամ ևս ապացուցում է մարդկանց դաժանությունը, գոռոզությունը, հպարտությունը, այն,...